Luv NY

Różnie bywa z tymi supergrupami. Artyści łączą się, żeby dokonać czegoś wspólnie, ale często tak bywa, że nie wszystkie ogniwa trzymają ten sam poziom. Zdarzają się wyjątki jak np. Random Axe. Jednak nie o tym chciałem.

Kilka dni temu, świat obiegła wiadomość, która zniszczyła całą moją konstrukcję, a oczekiwania sięgają zenitu. Mianowicie powstaje kolejna.... supergrupa. Wszyscy członkowie z Nowego Jorku.

Jaki ma być jej skład ?

Roc Marciano- całkiem przyzwoity MC, producent

Bamboo Bros- Kurious & Dave Dar

O.C & A.G z D.I.T.C !!!!!!!

oraz uwaga, uwaga.......  Kool Keith !!!!!

Grupa ma nosić nazwę Luv NY. Nie nagrali jeszcze nic razem, ale widzę w tym projekcie potencjał niesamowity. Nie na miarę D.I.T.C, co jest oczywiste, ale grupa może nieźle namieszać słuchaczom w głowach. Wypada tylko czekać. 

Do obejrzenia 1st teaser 

el Capitano

Tommy, get me that fuckin’ Polish fiddler!

 Z cyklu "Zapomniani a szkoda": Michał Urbaniak

Kochacie Jazz? Utożsamiacie go pewnie z Nowym Jorkiem czy Nowym Orleanem? Ok. Jednak również nasz kraj może poszczycić się wkładem w ten wspaniały gatunek muzyki. W Łodzi przyszedł na świat jeden z najwybitniejszych polskich i światowych muzyków, Manhattan Man- Michał Urbaniak.

Urbaniak to gwiazda światowego formatu. Saksofonista i skrzypek, współtwórca tzw. polskiej szkoły jazzu. Do swojej muzyki- zwłaszcza w późniejszych latach- często „przemycał” elementy hip-hopu, r’n’b i folku. Grywał z najwybitniejszymi muzykami jazzowymi świata: Milesem Davisem, Krzysztofem Komedą, Herbie’em Hancockiem, Chickiem Coreą, Quincym Jonesem, Marcusem Millerem, Ronem Carterem i wieloma innymi… Inspiracja dla wielu współczesnych muzyków.

Kiedyś o płycie "Doo Bop" Davisa napisałem tak:

Davis- nigdy nie bał się eksperymentów, zawsze dążył do różnorodności. Jak naukowiec w laboratorium stale poszukiwał formuły na nowe brzmienie, które zaskoczy wszystkich. Do współpracy zaprosił uznanego wówczas producenta i rapera Easy Mo Bee. Doo Bop to album, który znajduje się na pograniczu obu gatunków. Nie jest łatwa w odbiorze, stąd zarówno jazzowi puryści, jak i twardzi fani muzyki rap mogą mieć pewne obiekcje przed pierwszym odsłuchem. Sytuacja zmienia się diametralnie po zapoznaniu się z materiałem.

Davis zmienił oblicze amerykańskiego jazzu kilkukrotnie. Był symbolem potencjału komercyjnego muzyki jazz. Stał na czele niemal każdego istotnego etapu rozwoju jazzu od czasów II wojny światowej po lata 90. Nie straszny był mu bebop, jazz rock, cool jazz, jazz fusion, funk czy właśnie rap. Doo Bop to zwrot Davisa w nową dekadę. Dekadę wielkich przemian w wielu aspektach życia. To również ukłon w stronę młodych twórców. Podczas produkcji- Easy Mo Bee oprócz kompozycji genialnego trębacza, wykorzystał znaną w kręgach muzyki rap technikę samplingu.

Dlaczego o tym wspomniałem? Ponieważ Urbaniak też taki był( jest!). Nie bał się eksperymentów, ciągłych poszukiwań i dążeń do odnalezienia upragnionego dźwięku. Jak wytworny archeolog ciągle poszukiwał, bez wytchnienia i z niegasnącym uporem. Nie istniały dla niego jakiekolwiek muzyczne granice, których obawiałby się przekroczyć.

Manhattan Man to postać nietuzinkowa, bardzo szanowana, która swoimi dokonaniami bardziej spopularyzowała Polskę niż większość akcji reklamowych. Promocję Nadwiślańskiego Kraju skutecznie kontynuują muzycy z wrocławskiego duetu-Skalpel. Myślicie, że czyje nagrania "tną" na drobne? No właśnie. 

Wywodził się z relatywnie zamożnej rodziny, a od najmłodszych lat, matka dbała o prawidłową edukację muzyczną syna. Miał zostać wielkim, światowym skrzypkiem, ale od zawsze fascynował go jazz i saksofon.

„A potem, kiedy ściskałem już saksofon w ręce, wsiedliśmy do pociągu, i tak się kochanej mamie odwdzięczyłem, że jej uciekłem. Przesiadłem się do innego wagonu, znalazłem pusty przedział i ćwiczyłem całą drogę(…)

Kiedy wreszcie usadowiłem się obok matki w jakiejś rozklekotanej łódzkiej gablocie, powiedziała do mnie ze łzami w oczach:

- Wiem, że w momencie kiedy kupiłam ci ten saksofon, straciłam syna.”

Jego biologiczny ojciec- Edmund Michałowski całe życie marzył, aby zobaczyć Nowy Jork. Po wojnie nie było to możliwe, a ojciec zapowiedział, że to, co nie udało się jemu, uda się jego synowi.  To Michał miał w przyszłości podziwiać płonące dachy Manhattanu. Nikt jednak nie przypuszczał, że na zwykłym podziwianiu się nie skończy. Został ich najlepszych ambasadorem, nadano mu nawet przydomek Manhattan Man.

Spotkałem się z taką opinią, że prawdziwy artysta musi wywodzić się z biedy, zaznać w życiu upadku i skrajności, żeby skutecznie odzwierciedlić daną mu wrażliwość w swojej twórczości. Dzieciak z bogatego domu rzekomo tego nie jest w stanie uczynić. Najlepiej gdyby artysta umarł młodo, tak w wieku 27 lat. Oczywiście rozwarstwiony pomiędzy genialnym życiem artystycznym, a problemami osobistymi, które wreszcie biorą górę.

Jak dla mnie, teorie typu "Live fast, die young" czy  "Club 27" to po prostu idiotyczny mit, który bardzo chętnie został przyswojony przez współczesny showbiz, a skutecznie wpisuje się w obecny styl życia, który kreowany jest w mediach- beztroski, hedonistyczny, niezależny od wszelakich skutków.  Tak naprawdę to są tylko kwestie poboczne. Na końcu, w wyniku talentu, ciężkiej pracy i sprzyjających okoliczności, liczy się tylko artystyczne dokonanie.  Nieważne czy ktoś jest bogaty, biedny, czarny czy biały. Miano ARTYSTY nie zna podziałów. Liczy się efekt, czyli dzieło. Jeśli coś jest wartościowe i godne polecenia, to nie jest ważne gdzie zostało stworzone, i czy twórcą był biedak, czy arystokratyczny dzieciak.

Jak wspominał sam Urbaniak w swojej autobiografii:  

Kto umiera młodo, staje się nieśmiertelny, choćby nawet niczego wielkiego nie dokonał.  Po prostu ludzie zaczynają przypominać sobie jego najlepsze strony i spekulować, co mógłby jeszcze zrobić, gdyby żył.  

Martwy artysta przestaje być dla kogokolwiek konkurentem. Umrzyj, a nawet wrogowie będą wynosić Cię pod niebiosa.

Choć Urbaniak także miewał upadki. Upadki związane z nadużywaniem alkoholu, które o mały włos nie zakończyły jego żywota, to za każdym razem podnosił się mocniejszy, bo kochał jazz i chciał udowodnić coś wszystkim niedowiarkom i krytykom. 

Jazz jest dla niego wszystkim. Czymś co wypełnia każdy zakamarek jego duszy.

- O czym myślisz Michał?

- O płonących dachach Manhattanu.

- Przecież tu, w Warszawie, też można żyć szczęśliwie.

Zacząłem jej tłumaczyć, że nie chodzi mi wcale o szczęście, lecz o jazz.

Można pisać i pisać, ale najlepiej jest zapoznać się z jego twórczością. Niech przemówi muzyka.Nawet najtrafniejsze słowa nie są w stanie jej opisać.

dedicated to all jazz fans

CPT

źródła: "Ja, urbanator" oraz magazyn Ślizg (luty 2002)

Podsumowanie , grupa B

Książę z niewyobrażalną gracją i elegancją zajadał kolejne kęsy swojego risotto rakowego z grzybami. Danie było wyborne, spełniające kryteria haute cuisine, a mimika twarzy pozwalała przypuszczać, że jego wyszukane podniebienie zaakceptowało serwowaną potrawę. Wykwintne danie, przygotowane z należytym staraniem i estymą, tak bardzo zaabsorbowało umysł księcia, że nie zwracał on uwagi na wszelakie bodźce docierające ze świata. Problemy jego poddanych nie były godne skupienia, którego wymagało spożywanie rozkosznego posiłku. To nie było zwykłe sycenie głodu. Wymiar zachowania księcia przewyższał tą płytką czynność. Księcia, w zupełności zresztą, pochłonęła przepyszna eksploracja zakamarków potrawy i naczynia. Spokój wykonywanych ruchów, ich szyk, wyjątkowość i skuteczność zdawały się być wzorcowe. Godne opisania przez wielkiego poetę lub kronikarza. Obowiązkowa lektura dla przyszłych pokoleń oraz dla wszystkich poddanych, zważywszy na to, że przykład zawsze idzie z góry. Istny wzór książęcej kindersztuby.

Poboczny obserwator, na widok księcia pogrążonego w konsumpcji, mógł tylko wpaść w zachwyt. To było spełnienie młodzieńczych fantazji, całkowite dopełnienie człowieczego życia. Jeśli można mówić o marzeniach, które naprawdę warto spełniać i do nich dążyć, to powielenie ruchów księcia było jednym z nich.

Książę Joachim Loew dłubiący w nosie. Mecz Niemcy-Portugalia. Gluten tag! Gluten appetit.

CPT

Podsumowanie, grupa A.

Jak na razie, po ponad tygodniu zmagań, mamy powody do zadowolenia w kwestii czysto sportowej (o dziwo!), a także organizacyjnej (o dziwo!); no może poza paroma wyjątkami o których nie chcę mi się, a nawet nie warto wspominać. Skupmy się na piłce nożnej bo to teraz jest najistotniejsze.  

Historia się powtarza, tym razem z „lekko” zmienionym scenariuszem, ale jednak. Ostatecznie rezultat jaki jest każdy wie – odpadamy z turnieju już w fazie grupowej, podobnie jak 4 lata temu w Austrii i Szwajcarii, 6 w Niemczech i 10 w Korei i Japonii. Trudno wymagać sukcesów jeżeli na 270 minut potrafimy dobrze grać w piłkę połowę z tego czasu. Bo o ile mecz z Rosją był najbliższy ideałowi, to 2 połowę z Grecją oraz z Czechami powinniśmy jak najszybciej wymazać z pamięci. Chociaż wydaje się, że rozsądniejszym rozwiązaniem byłoby zapamiętanie tych przespanych 90 minut i wyciągnięcie wniosków z trudnej lekcji. No właśnie, analizujemy już od kilku dobrych lat występy kadry na najważniejszych eventach, a efekty są naprawdę nikłe. „Mecz o wszystko” nie w drugim, a w ostatnim spotkaniu to zdecydowanie za mało biorąc pod uwagę kilku naprawdę zdolnych reprezentantów i poziom rywali. Życzyć sobie łatwiejszą grupę na EURO 2012 byłoby zbrodnią. Przyjmując za postęp tak małe kroki spodziewajmy się półfinałów po naszych wnukach. Wygląda na to ,że w tym samym czasie musi się urodzić dwóch Lewandowskich, Błaszczykowskich i innych Piszczków, żeby to miało ręce i nogi. Ale przecież da się! Mecz ze Sborną był tego przykładem…

Rosjanom, zwłaszcza po inauguracji z Naszymi południowymi sąsiadami, prognozowano co najmniej półfinał. Wydawali się monolitem, dobrze naoliwioną maszyną, szybką i zabójczo skuteczną. Na pewno byli i są najsilniejszą drużyną w grupie A, mimo,że tabela przedstawia inny obraz sytuacji. Papier papierem, ale Arshawinovi i spółce starczyło sił do 70. minuty z Polską. Dzagoev wystrzelał naboje w zbliżonym czasie. Aczkolwiek to Rosjanie bardziej niż my mogą pluć sobie w brodę, gdyż w każdym starciu byli drużyną lepszą. Cieszy fakt, że na ich tle wypadliśmy zdecydowanie najsolidniej.

Oj Ci bracia Czesi to taki pocieszny naród. Dostają lanie 4-1, zresztą po nie najgorszym meczu, by koniec końców wyjść z pierwszego miejsca w grupie. Umówmy się, ćwierćfinał to max. dla nich w Polsce i na Ukrainie. Chociaż z drugiej strony głupio ferować wynik z tą ich nieprzewidywalnością. Dodając do układanki element niespodzianki, bardzo we współczesnej piłce powszechny, kto wie co Czesi jeszcze zaprezentują na tym turnieju.

Grecy nie pokazali nic ponad to z czego byśmy ich nie znali czyli topór niesie się dalej. Piłka nudna, wolna, wyczekiwanie na przeciwnika, cwaniactwo (akurat to darze w kopanej), rzygi. Uważam, że to najsłabsza drużyna turnieju i tak jak jeden z dziadków leśnych określił grę Irlandii jako „archaiczna piłka z lat 60tych” (z czym się nie zgadzam), tak samo wspomniane zdanie trafnie opisuje próby kopania w piłkę przez Grecję. Turniej stracił trochę w kwestiach piłkarskich na awansie Grecji, ale o to powinniśmy mieć pretensję do Rosji, a także do Naszej kadry. Cóż, życzę sromotnej porażki bo to chociaż trzeba mieć styl, a nie udawać, że się gra, druga Portugalia tu się nie powtórzy!.

W kontakcie.

Klepkowski.

"Niech ryczy z bólu ranny łoś..."

          Woda jest jedyną cieczą nieorganiczną występującą na Ziemi w naturze, powstała na ziemi miliony lat temu w niewyjaśnionych do końca okolicznościach. Woda jest jedynym związkiem występującym w naturze we wszystkich trzech stanach skupienia, tzn. jako ciało stałe, ciecz i para.

            Woda to drugi obok tlenu element przyrody warunkujący istnienie życia. Zapewnia ona nie tylko życie ludziom, zwierzętom, czy roślinom, ale także umożliwia ich rozwój. To od niej są zależne wszystkie procesy zarówno w organizmie istot żywych jak i poza nimi.

Co by było, gdyby zabrakło wody? Ba! Gorzej. Gdyby ktoś ją ukradł, w największy upał? A to właśnie miało miejsce. Niecny plan powiódł się. Zbiorniki wysychają, krany już dawno przestały być potrzebne, a z nieba leje się żar.

Co można robić w taki upał? Na waszym miejscu, wziąłbym udział w pieszym rajdzie PTTK na odznakę nizinną. Dobrze jest łączyć przyjemne z pożytecznym i dobrze jest mieć odznakę...  A jeśli zacznie padać, to nie martwcie się. Mam znakomitą parasolkę, wyrób krajowy, kupiłem w Centralnym Domu Towarowym. Śmiało więc można wyruszać za miasto”

Woda staje się cenna, jest przedmiotem handlu. Jest warta mnóstwo złota. Mając walutę, dogadasz się zawsze, bo jak wiemy- język złota to jedyne esperanto. Gdzie duże pieniądze i zyski, tam wiele zła. Jak wiadomo przyczyny zła należy szukać u źródeł, inna metoda to absurd.

W czasach kryzysu, w czasach niepewności i strachu. W obliczu całkowitej zagłady świata i ludzkości, pojawił się ON. Ostatnia nadzieja, ucieleśnienie męstwa i altruizmu. Ostoja człowieczeństwa i sprawiedliwości. Musi ON stoczyć nierówną walkę z tajemniczym,  nieprzewidywalnym i demonicznym przeciwnikiem Doktorem Plamą wespół z Maharadżą?

Czy Doktor Plama to diabeł? To przede wszystkim esteta!

To właśnie on- detektyw As, superbohater, który szanuje dobro społeczne i spokój publiczny, musi przeszkodzić Plamie i Maharadży. Nie będzie to łatwe, bo wszystko przebiega zgodnie z planem Doktora Plamy, który jest bezwzględnie inteligentny.

As ?

 Czy to jest Batman?

- Gorzej. Stosując nomenklaturę międzynarodową: Superman! 

Ale co z tą wodą? Jak ją można ukraść? Szukano przyczyn wszędzie. Nasz mózg elektronowy okazał się bezsilny, po wprowadzeniu danych wypluł wielki znak zapytania.

Ja wam powiem jak ukraść. To bardzo proste. POPRZEZ odparowanie i dobre wiatry !!! Proste prawda?

Fizyka dla klasy 7. To jest genialne w swojej prostocie. Co za umysł. Pascal i Machiavelli w jednej osobie. Pan jest geniuszem!

No właśnie.  Kto jeśli nie As? As musi przyjść na pomoc ludziom!

As nigdy nie odmawia w słusznej sprawie!

Czy As powstrzyma Plamę i Maharadżę przed ich planem? Obejrzyjcie Hydrozagadkę.

          Hydrozagadka to obraz Andrzeja Kondratiuka, który zakrawa o czysty nonsens. Utrzymany w groteskowym, surrealistycznym klimacie

Można stwierdzić, że film jest tak absurdalny, że aż genialny. Film jest sam w sobie śmieszny dzięki genialnym dialogom i dziwnym sytuacjom. Hydrozagadka bardzo inteligentnie parodiuje nie tylko kino bondowskie i superbohaterskie (absurdalne sceny planowania zbrodni, nieskazitelna postać głównego bohatera, dialogi), lecz także filmy tzw. polskiej szkoły - scena z tekstem "zdejm kapelusz" to wyraźna parodia takich filmów jak chociażby "Pociąg" Kawalerowicza.

Absurdalnie zabawne w tym filmie jest to, że bohaterowie posługują się przez cały czas żargonem socrealu, wypowiadając sloganowe hasła o szkodliwości alkoholu, przestrzeganiu przepisów BHP, obronie dam, wartości dydaktycznej życiorysu itp. Banały w zupełnie zwariowany sposób: z przesadną egzaltacją, przesadnym patosem, zmienną intonacją, albo skandując poszczególne sylaby jak gadające głowy z telewizora. Wywołany tym komiczny efekt jest czasami piorunujący. Ten film jest śmieszny w swojej specyficznej dziwaczności. 

Ostrzegam ! Nie dla wszystkich taki typ humoru.

Ja natomiast kończę,  bo komary rypią. Wejdźmy do środka.

 I o to chodzi, i o to chodzi

CPT

Z dedykacją dla M.O

Przewidywania EURO 2012- el Capitano - dokończenie

GRUPA B

HOLANDIA

Bramkarze: Maarten Stekelenburg (AS Roma), Tim Krul (Newcastle United), Michel Vorm (Swansea City).

Obrońcy: Khalid Boulahrouz (VFB Stuttgart), Wilfred Bouma (PSV Eindhoven), John Heitinga (Everton), Joris Mathijsen (Malaga), Ron Vlaar (Feyenoord), Gregory van der Wiel (Ajax Amsterdam), Jetro Willems (PSV Eindhoven).

Pomocnicy: Ibrahim Afellay (Barcelona), Mark van Bommel (AC Milan), Nigel de Jong (Manchester City), Stijn Schaars (Sporting Lizbona), Wesley Sneijder (Inter Mediolan), Kevin Strootman (PSV Eindhoven), Rafael van der Vaart (Tottenham Hotspur).

Napastnicy: Klaas-Jan Huntelaar (Schalke 04 Gelsenkirchen), Luuk de Jong (Twente Enschede), Dirk Kuyt (Liverpool), Luciano Narsingh (Heerenveen), Robin van Persie (Arsenal Londyn), Arjen Robben (Bayern Monachium).

Taktyka: 1-4-2-3-1 lub 1-4-5-1 

Wyjściowa jedenastka: Krul - Van der Wiel, Heitinga, Mathijsen, Willems - van Bommel, de Jong - van Persie, Sneijder, Kuyt - Huntelaar. ( ostatnio na szpicy zagrał Van Persie, a Huntelaar rozpoczął na ławce. Na skrzydle grał Robben)

DANIA

Bramkarze: Stephan Andersen (Evian), Anders Lindegaard (Manchester United), Kasper Schmeichel (Leicester City).

Obrońcy: Daniel Agger (Liverpool FC), Andreas Bjelland (FC Nordsjalland), Lars Jacobsen (FC Kobenhavn), Simon Kjaer (AS Roma), Simon Poulsen (AZ Alkmaar), Michael Silberbauer (Young Boys Berno), Jannik Vestergaard (1899 Hoffenheim), Daniel Wass (Evian)

 

Pomocnicy: Christian Eriksen (Ajax Amsterdam), Thomas Kahlenberg (Evian), Michael Krohn-Dehli (Brondby Kopenhaga), William Kvist (VfB Stuttgart), Christian Poulsen (Evian), Jakob Poulsen (FC Midtjylland), Dennis Rommedahl (Brondby Kopenhaga), Lasse Schone (NEC Nijmegen), Niki Zimling (Club Brugge)

Napastnicy: Nicklas Bendtner (Sunderland AFC), Tobbias Mikkelsen (FC Nordsjalland), Nicklas Pedersen (FC Groningen)

Taktyka: 1-4-5-1 wysunięty napastnik- Bendtner; zagęszczanie środka pola i przerywanie ataków, liczenie na stałe fragmenty gry. Defensywna gra

Wyjściowa jedenastka: Lindegaard - Wass, Kjaer, Agger, Simon Poulsen - Christian Poulsen, Zimling - Schoene, Eriksen, Krohli - Bendtner.

NIEMCY

Bramkarze: Manuel Neuer (Bayern Monachium), Tim Wiese (Werder Brema), Ron-Robert Zieler (Hannover 96)

Obrońcy: Holger Badstuber, Jerome Boateng, Philipp Lahm (wszyscy Bayern Monachium), Benedikt Hoewedes (Schalke 04 Gelsenkirchen), Mats Hummels, Marcel Schmelzer (obaj Borussia Dortmund), Per Mertesacker (Arsenal Londyn)

Pomocnicy: Lars Bender, Andre Schuerrle (obaj Bayer Leverkusen), Mario Goetze, Ilkay Guendogan (obaj Borussia Dortmund), Marco Reus (Borussia Moenchengladbach), Sami Khedira, Mesut Oezil (obaj Real Madryt), Toni Kroos, Thomas Mueller, Bastian Schweinsteiger (Bayern Monachium), Lukas Podolski (FC Koeln)

Napastnicy: Mario Gomez (Bayern Monachium), Miroslav Klose (Lazio Rzym).

Taktyka: 1-4-2-3-1 podobnie do Holendrów bardzo szybka gra skrzydłami; angażowanie się do ataku skrajnych obrońców Lahma i chyba Boatenga; w środku wolny elektron Oezil + lisy pola karnego-Gomez i Klose

Wyjściowa jedenastka: Neuer - Lahm, Mertesacker, Hummels, Schmelzer(Boateng) - Khedira, Kroos – Schuerrle(Podolski), Oezil, Mueller - Gomez

PORTUGALIA

Bramkarze: Eduardo (Benfica), Rui Patricio (Sporting), Beto (Cluj).

Obrońcy: Joao Pereira (Sporting), Fabio Coentrao (Real Madryt), Bruno Alves (Zenit), Rolando (Porto), Ricardo Costa (Valencia), Pepe (Real Madryt), Miguel Lopes (Braga).

Pomocnicy: Raul Meireles (Chelsea), Miguel Veloso (Genoa), Joao Moutinho (Porto), Ruben Micael (Real Saragossa), Hugo Viana (Braga), Custodio (Braga).

Napastnicy: Nani (Manchester United), Cristiano Ronaldo (Real Madryt), Hugo Almeida (Besiktas), Ricardo Quaresma (Besiktas), Silvestre Varela (Porto), Helder Postiga (Real Saragossa), Nelson Oliveira (Benfica).

Taktyka: 1-4-3-3  galaktyczni skrzydłowi Nani i CR7, którzy w pojedynkę potrafią rozstrzygnąć losy meczu; środek to Meireles jako defensywny pomocnik i kreator J. Moutinho z Porto.

Wyjściowa jedenastka: Rui Patricio – Pereira(Lopes), Pepe, Bruno Alves, Coentrao - Meireles, Veloso, Moutinho - Nani, Postiga, Ronaldo.

Przewidywania Kapitana:

Grupa śmierci. Potwornie ciężka grupa, w której „na papierze” faworytami są Niemcy i Holendrzy. No właśnie, na papierze. Może to zakrawa o szaleństwo, ale wietrzę w tej grupie niespodziankę. Wydaje mi się, że Oranje nie wyjdą z grupy. Oczywiście ich ogromną siłą jest ofensywa(van Persie, Sneijder, Huntelaar, Van der Vaart, Robben), ale obrona tradycyjnie nie powala(w dodatku Mathijsen doznał kontuzji), choć każdy z tych graczy to bardzo solidny zawodnik. Defensywa nigdy jednak w reprezentacji Holandii nie była priorytetem, bo "Pomarańczowi" kochali futbol totalny. Może dlatego nigdy nie wygrali mundialu...

Myślę, że Oranje będą mieli ciężko ze zdyscyplinowaną ekipą Niemiec, gdzie przewiduję ich porażkę. Niemcy grają podobną taktyką do Holendrów, jednak mają lepszych wykonawców, szczególnie w defensywie. 

Portugalia to team, który stać na wszystko. Potrafią zagrać kapitalnie jak w barażach z Bośnią, ale również totalny piach jak ostatnio z Turcją. Jeśli zmienią swoje nastawienie, które nakierowane jest na indywidualne popisy, a zacznie liczyć się poświęcenie dla drużyny, to mogą zajść daleko. Problemem może być brak środkowego napastnika ( jest H. Almeida i H. Postiga ale szanujmy się tak? ), ale ofensywne akcenty są inaczej rozłożone. Prym wiodą skrzydłowi- Cristiano Ronaldo i Nani. To oni napędzają ataki drużyny. Czy ktoś oprócz nich weźmie ciężar gry na swoje barki? Zobaczymy

Dania to bardzo niewygodny zespół, który dysponuje znakomitą, doświadczoną obroną. Gorzej jest w ataku. Myślę, że będą grali typowo, aby nie stracić bramki, a w ich meczach padnie mało bramek. Nie mają nic do stracenia, a w takich warunkach gra się najlepiej. Stałe fragmenty gry i kontry, to ich szansa. Na pewno podejdą bez kompleksów do pozostałych drużyn. 

Wg mnie:

1.  Niemcy
2. Portugalia
3. Holandia
4. Dania

Grupa C

HISZPANIA

Skład

Bramkarze: Iker Casillas (Real Madryt), Pepe Reina (Liverpool), Victor Valdes (FC Barcelona).

Obrońcy: Raul Albiol (Real Madryt), Jordi Alba (Valencia), Alvaro Arbeloa (Real Madryt), Sergio Ramos (Real Madryt), Juanfran Torres (Atletico Madryt), Gerard Pique (FC Barcelona), Javi Martinez (Athletic Bilbao).

Pomocnicy: Sergio Busquets (FC Barcelona), Xavi Hernandez (FC Barcelona), Andres Iniesta (FC Barcelona), Xabi Alonso (Real Madryt), Santi Cazorla (Malaga), Cesc Fabregas (FC Barcelona), David Silva (Manchester City), Jesus Navas (Sevilla), Juan Mata (Chelsea).

Napastnicy: Pedro Rodriguez (FC Barcelona), Alvaro Negredo (Sevilla), Fernando Torres (Chelsea), Fernando Llorente (Athletic Bilbao).

Taktyka: 1-4-3-3 czyli tiki-taka w wersji reprezentacyjnej. Długie utrzymywanie się przy piłce, wymiana wielu podań przed polem karnym rywali. Sergio Busquets i Xabi Alonso asekurujący przód: Xaviego, Silvę i Iniestę. Na środku chyba 2 z 3 najlepszych stoperów na świecie obecnie.

Wyjściowa jedenastka: Casillas - Arbeloa, Pique, Ramos, Alba - Xavi, Busquets, Alonso - Silva, Torres, Iniesta.

WŁOCHY

Skład

Bramkarze: Gianluigi Buffon (Juventus), Morgan De Sanctis (Napoli), Salvatore Sirigu (Paris Saint Germain);

Obrońcy: Ignazio Abate (AC Milan), Federico Balzaretti (Palermo), Andrea Barzagli (Juventus), Leonardo Bonucci (Juventus), Giorgio Chiellini (Juventus), Christian Maggio (Napoli), Angelo Ogbonna (Torino);

Pomocnicy: Daniele De Rossi (Roma), Alessandro Diamanti (Bolognia), Emanuele Giaccherini (Juventus), Claudio Marchisio (Juventus), Riccardo Montolivo (Fiorentina), Thiago Motta (Paris Saint Germain), Antonio Nocerino (AC Milan), Andrea Pirlo (Juventus);

Napastnicy: Mario Balotelli (Manchester City), Fabio Borini (AS Roma), Antonio Cassano (AC Milan), Antonio Di Natale (Udinese), Sebastian Giovinco (Parma).

Taktyka: 1-4-4-2 czyli klasyczne ustawienie z dwoma napastnikami w przodzie, choć powoli przechodzi ono do lamusa. Mózg drużyny Pirlo, który rozegrał świetny sezon w Juve, wspomagany przez(jego następcę) Montolivo. Jak zwykle świetna defensywa, która pozwala przypuszczać, że to będzie główny atut Italii.

Wyjściowa jedenastka: Buffon - Abate, Bonucci, Chielini, Balzaretti - De Rossi, Pirlo, Montolivo, Marchisio - Cassano, Balotelli.

IRLANDIA

Skład

Bramkarze: Shay Given (Aston Villa), Keiren Westwood (Sunderland), David Forde (Millwall).

Obrońcy: John O'Shea (Sunderland), Richard Dunne (Aston Villa), Sean St Ledger (Leicester City), Stephen Ward (Wolverhampton Wanderers), Kevin Foley (Wolverhampton Wanderers), Stephen Kelly (Fulham), Darren O'Dea (Celtic).

Pomocnicy: Keith Andrews (West Bromwich Albion), Glenn Whelan (Stoke City), Darron Gibson (Everton), Damien Duff (Fulham), Aiden McGeady (Spartak Moskwa), Stephen Hunt (Wolverhampton Wanderers), James McClean (Sunderland), Paul Green (bez klubu).

Napastnicy: Robbie Keane (Los Angeles Galaxy), Kevin Doyle (Wolverhampton Wanderers), Simon Cox (West Bromwich Albion), Jonathan Walters (Stoke City), Shane Long (West Bromwich Albion).

Taktyka: 1-4-4-2, dwaj napastnicy są ustawieni jeden za drugim. Najbardziej wysunięty Doyle jest wspomagany Keanem, który jest takim typowym, fałszywym napastnikiem, a także łącznikiem pomiędzy Doylem, a linią pomocy.

Wyjściowa jedenastka: Given - Kelly, Dunne, O'Dea, Ward - Duff, Andrews, Whelan, McGeady - Keane, Doyle.

CHORWACJA

* Skład

Bramkarze: Ivan Kelava (Dinamo Zagrzeb), Stipe Pletikosa (FK Rostów), Danijel Subasić (AS Monaco);

Obrońcy: Jurica Buljat (Maccabi Haifa), Vedran Corluka (Bayer Leverkusen), Danijel Pranjić (Bayern Monachium), Gordon Schildenfeld (Eintracht Frankfurt), Josip Simunić (Dinamo Zagrzeb), Ivan Strinić (Dnipro Dnipropetrowsk), Domagoj Vida (Dinamo Zagrzeb);

Pomocnicy: Milan Badelj (Dinamo Zagrzeb), Tomislav Dujmović (Dynamo Moskwa), Niko Kranjcar (Tottenham Hotspur), Luka Modrić (Tottenham Hotspur), Ivan Perisić (Borussia Dortmund), Ivan Rakitić (Sevilla FC), Darijo Srna (Szachtar Donieck), Ognjen Vukojević (Dynamo Kiów);

Napastnicy: Eduardo (Szachtar Donieck), Ivo Ilicević (Hamburger SV), Nikica Jelavić (Everton FC), Mario Mandzukić (VfL Wolfsburg), Nicola Kalinić (Dnipro Dniepropietrowsk).

Taktyka: 1-4-4-2 czyli absolutna klasyka. Największa gwiazda- Luca Modrić. Wolny elektron, który będzie zwolniony z zadań defensywnych. Główny architekt gry Chorwacji. Atak bardzo groźny: Eduardo(Mandzukić)-Jelavić

Wyjściowa jedenastka: Pletikosa - Vida, Schildenfeld, Simunić, Corluka - Srna, Dujmović, Modrić, Rakitić - Jelavić, Mandzukić.

 Przewidywania Kapitana:

            La Roja oczywiście pierwsze miejsce w grupie. Wprawdzie pozbawieni gwiazd ostatnich MŚ- Puyola i Villi, ale wciąż personalnie biją na kolana. Mimo zniżki formy uważam, że wygrają grupę. O drugie miejsce batalia rozstrzygnie się między Italią a Chorwacją. Na ile ostatnie zawirowania w kadrze, które dotykają korupcji, są w stanie wpłynąć na formę Azzurrich? Zobaczymy. Ostatnia porażka z Rosją 0:3 nie rokuje najlepiej, ale chęć rehabilitacji po klapie w RPA może odegrać kluczową rolę. 

            Chorwacja to mocna drużyna, która na Euro może namieszać. Świetny, błyskotliwy pomocnik- Luka Modrić jako jedna z gwiazd Euro? Możliwe 

            Irlandia to najsłabszy team tej grupy, ale nie będą zwyczajnym dostarczycielem punktów. Tanio skóry nie sprzedają, a wszelkie braki w wyszkoleniu nadrabiają zgraniem, ambicją i wielką wolą walki. 

Wg mnie:

1. Hiszpania
2. Chorwacja
3. Włochy
4.  Irlandia

Grupa D

UKRAINA

* Skład

Bramkarze: Andrij Piatow (Szachtar Donieck), Ołeksandr Gorjainow (Metalist Charków), Maksym Kowal (Dynamo Kijów).

Obrońcy: Ołeksandr Kuczer (Szachtar Donieck), Jarosław Rakicki (Szachtar Donieck), Wiaczesław Szewczuk (Szachtar Donieck), Jewhen Chaczeridi (Dynamo Kijów), Taras Michalik (Dynamo Kijów), Jewhen Selin (Worskła Połtawa), Bohdan Butko (Ilicziwiec Mariupol).

Pomocnicy: Ołeksandr Alijew (Dynamo Kijów), Denis Garmasz (Dynamo Kijów), Ołeh Husiew (Dynamo Kijów), Andrij Jarmolenko (Dynamo Kijów), Jewhen Konoplianka (Dnipro Dniepropietrowsk), Rusłan Rotan (Dnipro Dniepropietrowsk), Serhij Nazarenko (Tawrija Symferopol), Anatolij Tymoszczuk (Bayern Monachium).

Napastnicy: Artem Milewski (Dynamo Kijów), Andrij Szewczenko (Dynamo Kijów), Marco Devic (Metalist Charków), Andrij Woronin (Dynamo Moskwa), Jewhen Selezniow (Szachtar Donieck).

Taktyka: 1-4-1-3-2 lub 1-4-4-2. Klasycznie 

Wyjściowa jedenastka:  Piatow - Butko, Michalik, Chaczeridi, Selin - Jarmolenko, Tymoszczuk, Rotan, Konoplianka - Devic, Woronin.

SZWECJA

* Skład

Bramkarze: Par Hansson (Helsingborgs), Andreas Isaksson (PSV Eindhoven), Johan Wiland (FC Kopenhaga).

Obrońcy: Mikael Antonsson (Bologna), Andreas Granqvist (Genoa), Mikael Lustig (Celtic), Olof Mellberg (Olympiakos), Jonas Olsson (West Bromwich), Martin Olsson (Blackburn), Behrang Safari (Anderlecht).

Pomocnicy: Emir Bajrami (Twente), Rasmus Elm (Alkmaar), Samuel Holmen (Istanbul BB), Kim Kaellstroem (Lyon), Sebastian Larsson (Sunderland), Anders Svensson (Elfsborg), Pontus Wernbloom (CSKA Moskwa), Christian Wilhelmsson (Al Hilal).

Napastnicy: Johan Elmander (Galatasaray), Tobias Hysen (IFK Goeteborg), Zlatan Ibrahimović (Milan), Markus Rosenberg (Werder Brema), Ola Toivonen (PSV Eindhoven).

Taktyka: 1-4-2-3-1 Zlatan może zagrać na szpicy lub za Elmanderem, ze względu na swoją świetną technikę i przegląd pola. Szwedzi jak zawsze bardzo solidni, opierający się na atletycznych, walczących i wybieganych piłkarzach

Wyjściowa jedenastka: Isaksson - Lustig, Mellberg, Olsson, Safari - Svensson, Kallstroem - Elm, Ibrahimovic, Toivonen - Elmander.

FRANCJA

* Skład

Bramkarze: Hugo Lloris (Olympique Lyon), Steve Mandanda (Olympique Marsylia), Cedric Carrasso (Girondins Bordeaux).

Obrońcy: Gael Clichy (Manchester City), Patrice Evra (Manchester United), Laurent Koscielny (Arsenal Londyn), Philippe Mexes (AC Milan), Adil Rami (Valencia), Mathieu Debuchy (OSC Lille), Anthony Reveillere (Olympique Lyon).

Pomocnicy: Yohan Cabaye (Newcastle United), Florent Malouda (Chelsea Londyn), Samir Nasri (Manchester City), Alou Diarra (Olympique Marsylia), Yann M'vila (Stade Rennes), Marvin Martin (FC Sochaux), Blaise Matuidi (Paris St Germain), Mathieu Valbuena (Olympique Marsylia).

Napastnicy: Hatem Ben Arfa (Newcastle United), Karim Benzema (Real Madryt), Franck Ribery (Bayern Monachium), Olivier Giroud (Montpellier), Jeremy Menez (Paris St Germain).

Taktyka: 1-4-1-2-3 lub 1-4-5-1, Pytanie, czy skrzydłowych Ribery'ego i  prawdopodobnie Ben Arfę przyporządkujemy jako napastników, czy jeszcze pomocników. W tej chwili Laurent Blanc od kilku meczów trenuje ustawienie, w którym M'Villa (ostatnio doznał kontuzji z Serbią, ale ma być gotów nawet już na pierwszy mecz) jest jedynym wymiataczem, człowiekiem od kasowania akcji rywali. Przed nim rządzą nastawiony ofensywnie Nasri i nieco bardziej defensywnie Cabaye. Potem skrzydłowi i w środku niezawodny supersnajper Benzema.

Wyjściowa jedenastka: Lloris - Debuchy, Rami, Kościelny, Clichy - M'Villa - Cabaye, Nasri - Ben Arfa, Benzema, Ribery.

ANGLIA

* Skład

Bramkarze: Joe Hart (Man City), Robert Green (West Ham), Jack Butland (Birmingham).

Obrońcy: Glen Johnson (Liverpool), Phil Jones (Man United), John Terry (Chelsea), Joleon Lescott (Man City), Martin Kelly (Liverpool), Ashley Cole (Chelsea), Leighton Baines (Everton), Phil Jagielka (Everton).

Pomocnicy: Theo Walcott (Arsenal), Stewart Downing (Liverpool), Alex Oxlade-Chamberlain (Arsenal), Steven Gerrard (Liverpool), Jordan Henderson (Liverpool), Scott Parker (Tottenham), Ashley Young (Man United), James Milner (Man City).

Napastnicy: Wayne Rooney (Man United), Danny Welbeck (Man United), Andy Carroll (Liverpool), Jermain Defoe (Tottenham).

Taktyka: 1-4-2-3-1 z jedynym napastnikiem w przodzie, ale za to potwornie groźnymi skrzydłowymi. Taktyka Anglików wciąż opiera się na atakami obiema flankami i to nie powinno się zmienić.

Wyjściowa jedenastka:

Hart - Jones, Lescott, Terry, Cole - Milner, Parker - Walcott, Gerrard, Young - Welbeck (bankowiec Rooney jest zawieszony na dwa pierwsze mecze).

Przewidywania Kapitana:

Dla mnie Francja to czarny koń tego turnieju. Odmłodzony skład, który bazuje na szybkości i technice. Niesamowite skrzydła-Ribery i Ben Arfa, w ataku pewniak Benzema. Mogą zajść daleko, bo są głodni sukcesu i nich na nich nie stawia, grają bez większej presji.

Szwedzi to niezwykle waleczni piłkarze, którzy zawsze byli groźni. Bazują na przygotowaniu fizycznym, a to może być kluczowe podczas turnieju. No i ten Zlatan. Genialny napastnik, który za wszelką cenę chce coś ugrać z kadrą.

Myślę, że gra Synów Albionu okaże się klapą. Zawieszony na dwa mecze jest Rooney. Nie obyło się także bez licznych kontuzji. Z składu wypadł Lampard, a grą ma kierować Gerrard, który jest bez formy. Jedyny atut to gra skrzydłowych.

Polska ma większe szanse na awans ze swojej grupy niż Ukraina. Ugranie punktu będzie sukcesem

Wg mnie:

1.      Francja

2.      Szwecja

3.      Anglia

4.      Ukraina

* materiały zapożyczone z typerbook.com, soccerway.com